Formacja członków III Zakonu Dominikańskiego

Formacja członków Zakonu Dominikanów Świeckich ma na celu takie urobienie charakteru, by dominikanie świeccy mogli w pełni realizować konsekrowane, przez święte przyrzeczenie, życie w świecie. Dominikanie świeccy są osobami w pełni świeckimi, jednocześnie nie będącymi z tego świata.
Członkiem Zakonu Dominikanów Świeckich może zostać katolik, który spełnia określone warunki wiekowe (od 18 do 65 lat), ma zdrową pobożność i pragnie osiągnąć doskonałość formując się w duchu św. Dominika.
Wstąpienie do Zakonu następuje przez obłóczyny, poprzedzone postulatem, który w poszczególnych wypadkach trwa od trzech miesiący do roku. W czasie obłóczyn nowicjusz dostaje imię zakonne, zazwyczaj używane po imieniu chrzcielnym. Po obłóczynach rozpoczyna się roczny nowicjat, w czasie którego nowicjusz formuje się pod kierownictwem mistrza, poznając prawo zakonne, historię zakonu i podstawy duchowości zakonnej.
Po zakończeniu nowicjatu kandydaci składają profesje czasowe. Profesja jest publicznym aktem złożenia przed Bogiem przyrzeczenia życia według Ustaw Zakonu Świeckich. Profesję składa się na ręce Generała Zakonu Kaznodziejskiego, w jego zastępstwie przyjmuje ją przełożony lokalnej Fraterni. Profesja czasowa trwa trzy lata i odnawiana jest corocznie. Po upływie profesji czasowej składa się profesję wieczystą, która wiąże z Zakonem do końca życia. Niektórzy członkowie składają również dodatkowo ślub celibatu.
Dominikanie świeccy realizują swoje życie wspólnotowe we Fraterniach, wspólnotach istniejących z zasady przy klasztorach ojców dominikanów. Fraternie są podstawowymi komórkami w strukturze organizacyjnej Zakonu. Rządzone są przez własnego przełożonego lub przełożoną, mają własne rady fraterniane, własnych mistrzów nowicjatu, własne dzieła apostolskie. Rady również decydują o przyjęciu nowych członków lub o pozwoleniu na składanie kolejnych profesji czasowych lub wieczystych. Wszyscy członkowie poszczególnych fraterni wybierają przez swoich delegatów radę prowincjalną z Przełożonym prowincjalnym na czele i Mistrzem Prowincjalnym. Ten ostatni czuwa nad jednością formacji zakonnej i współpracuje z lokalnymi mistrzami, wspomaga ich, wyznacza roczne tematy formacji dla członków z profesją wieczystą i wspomaga pracę z nowicjatem i profesami czasowymi.
Formacja permanentna i formacja dla profesów czasowych nastawiona jest na formowanie osób dojrzałych w wierze i dążących do doskonałości w duchu charyzmatu dominikańskiego. Zakłada to ciągłe poznawanie prawd wiary i nauki dogmatycznej Magisterium Kościoła. Wychowanie do kontemplacji Doktryny Kościoła wymaga ciągłej nauki. Z tego powodu ważne miejsce w formacji zajmują tematy, związane z poszczególnymi zagadnieniami teologicznymi. Jednocześnie prowadzona jest nauka aktualnie wydawanych dokumentów Magisterium.
Najważniejsze miejsce jednak w formacji ma modlitwa osobista i wspólnotowa, w której podstawą jest modlitwa liturgiczna Kościoła i Różaniec. Zakon Dominikański jest Zakonem Maryjnym, oddanym Matce Najświętszej. Jest Ona jego główną Opiekunką. Formacja zakonna uczy miłości do Matki Zbawiciela i kształtuje duchowość umiłowania Maryi. Formacja modlitewna zakłada również przylgnięcie do tajemnicy Krzyża i umiłowanie Pisma Świętego. Szczególne miejsce w formacji zajmuje wychowanie do umiłowania tajemnic Najświętszej Eucharystii. Łączy się to z częstą praktyką adoracji Najświętszego Sakramentu.
Wszystkie elementy formacji mają prowadzić świeckich dominikanów i dominikanek do tego specyficznego urobienia charakteru, który zwykło się nazywać katolickością. Termin ten, wprowadzony przez wielkiego dominikańskiego moralistę - o. Jacka Woronieckiego, zawiera w sobie (nie dające się ująć skrótowo słowami) wyczucie prawd wiary i trwałą wierność Nauce Kościoła.

(źródło: dominikanie.com)

O św. Dominiku, założycielu Zakonu Kaznodziejskiego

Znajdując się w obecności Boga, w Bazylice św. Piotra, mąż Boży Dominik zanosił swoją modlitwę o zachowanie i rozszerzenie Zakonu. Pan pozwolił mu zobaczyć w wizji ... chwalebnych książąt Apostołów, Piotra i Pawła, zbliżających się do niego. Piotr podał mu laskę wędrowną jako oparcie, podczas gdy Paweł dał mu księgę; i dodali: "Idź, głoś, bo to jest posługa, do której Bóg cię wybrał." Natychmiast zobaczył swoich synów wyruszających na cały świat, wędrujących po dwóch (Łk 10, 1) i głoszących Słowo Boże wszystkim ludom.

(za: Gómez OP, Vito, and Lorenzo Games, Santo Domingo de Guzmán: Fuentes para su Conocimiento, (Edición de 1987), p. 259, źródło: tercjarze.dominikanie.pl )

III Zakon Dominikański - życie fraterni (fragment Reguły)

"10. Aby osiągnąć postęp w wypełnianiu swojego powołania, nierozdzielnie kontemplacyjnego i apostolskiego, świeccy Zakonu św. Dominika winni korzystać z następujących środków:
a) słuchania słowa Bożego i czytania Pisma świętego, zwłaszcza Nowego Testamentu;
b) w miarę możliwości codziennego uczestnictwa w sprawowaniu Ofiary eucharystycznej;
c) częstego przystępowania do sakramentu pojednania;
d) modlitwy liturgicznej w łączności z całą Rodziną Dominikańską oraz modlitwy prywatnej: rozmyślania, różańca św.;
e) nawracania serca zarówno w duchu, jak i w praktyce pokuty ewangelicznej;
f) gorliwego studium prawdy objawionej i stałego rozważania problemów współczesności w świetle wiary;
g) nabożeństwa do Najświętszej Maryji Panny według tradycji Zakonu, jak również do naszego Ojca św. Dominika i św. Katarzyny Sieneńskiej;
h) okresowych rekolekcji duchowych."

(źródło: dominikanie.com)

III Zakon Dominikańśki - Konstytucja Podstawowa (fragment aktualnej Reguły)

"I. KONSTYTUCJA PODSTAWOWA ŚWIECKICH DOMINIKANÓW

1. (Świeccy w Kościele)
Do uczniów Chrystusa, żyjących w świecie należą tak mężczyźni, jak i kobiety, którzy przez swój chrzest i bierzmowanie uczestniczą w prorockim, kapłańskim i królewskim posłannictwie naszego Pana Jezusa Chrystusa. Są oni powołani do świadczenia wśród ludzi o obecności Chrystusa, aby boska nauka o zbawieniu była znana i przyjęta przez wszystkich ludzi (por. Dzieje Apostolskie 13,26).

2. (Dominikanie świeccy)
Niektórzy z nich, natchnieni przez Ducha Świętego do życia według ducha i charyzmatu św. Dominika, włączają się do Zakonu według swych własnych ustaw poprzez specjalne przyrzeczenia.

3. (Rodzina Dominikańska)
Tworzą oni wspólnoty (fraternie) i stanowią z innymi gałęziami Zakonu jedną rodzinę (LCO 141).

4. (Specyficzny charakter świeckich dominikanów)
Odznaczają się swoistą duchowością i angażowaniem się w służbę Bogu i bliźniemu w Kościele. Jako członkowie Zakonu Kaznodziejskiego uczestniczą w jego posłannictwie przez studium, modlitwę i głoszenie słowa Bożego, zgodnie z warunkami życia ludzi świeckich.

5. (Misja apostolska)
Za przykładem św. Dominika, św. Katarzyny Sieneńskiej i tych naszych przodków, którzy swoim życiem uświetnili Zakon i Kościół, wzmocnieni braterską wspólnotą dają szczególne świadectwo swojej wiary, wsłuchują się w potrzeby ludzi swoich czasów i oddają się w służbę prawdzie.

6. Są czujni wobec zasadniczych zadań współczesnego apostolatu w łonie Kościoła, specjalnie zaangażowani w okazywanie autentycznego miłosierdzia wobec wszystkich form cierpienia, wobec obrony wolności i szerzenia sprawiedliwości i pokoju.

7. Natchnieni charyzmatem Zakonu pamiętają, że działanie apostolskie wypływa z bogactwa kontemplacji."

(źródło: dominikanie.com)

Założenia

Jest to blog poświęcony duchowości dominikańskiej, ze szczególnym uwzględnieniem duchowości dominikanów świeckich, czyli członków III Zakonu Dominikańskiego.